((جنبشهای نو پدید دینی))، هرکدام در ادبیات علوم اجتماعی تعریف خاصی دارند. گروه هایی که پس از جنگ جهانی دوم، خصوصا در دهه ی هفتاد وبعد آن، در غرب و به ویژه آمریکا ظهور یافته وآگاهانه و عامیانه یا به غفلت، متصدّی ارائه ی پاسخ به برخی پرسش های غایی شده اند که ادیان اصلی پیش تر بدان ها می پرداختند: آیا خدایی وجود دارد؟ خدا را باید کجا وچگونه یافت؟ چه مناسک وشعائری به ارضای وجودی انسان می انجامد؟

لتجدنّ اشدّ النّاس عداوه للّذین ءامنوا الیهود و الذین  اشرکوا(مائده،آیه 82)

به طور مسلّم ، دشمن ترین مردم نسبت به مومنان را، یهود و مشرکان خواهی یافت.

حضرت موسی علیه السلام خطاب به بنی اسرائیل:

«من از سرکشی شما و قلبهای سختتان آگاهم . شما از رحلت من به فساد کشانده شده و از راهی که من به شما نشان دادم منحرف گردیده، و سرانجام دچار بدبختی خواهید شد.»

حضرت امام خمینی(ره):

«چه بهتر که دولت های منطقه تمام نیروی خود را برای محو اسرائیل از جغرافیا تجهیز کنند. اسرائیل مفسدی که فلسطینیان مظلوم را بدین روز انداخته و به لبتان قهرمان آن همه ظلم کرده و به کشور های منطقه تعدی و تجاوز نموده است. چه چیز بهتر از این که دولت های منطقه دست در دست هم نهند و منطقه را از شر اسرائیل و آمریکای طرفدارش نجات دهند. و من کرارا تذکر داده ام ه اسرائیل از نیل تا فرات را از خود می داند و شما را غاصب سرزمین های خویش می شمرد، اگر چه اکنون جرات اظهار صریح آن را ندارد.

حضرت آیت الله خامنه ای(مد ظلله العالی):

امروز دیگر کاملا روشن شده است آنهائی که گمان می کردند قضیه فلسطین یک امر مقطعی و محدود به بخش کوچکی از اسلام است، کاملا اشتباه می کردند. ذخائر عظیم سلاح های هسته ای وکشتار جمعی ذخیره شده در زرادخانه های رژیم صهیونیستی، برای مقابله با مردم بی دفاع فلستین نیست، بلکه برای برقراری سلطه بر جهان اسلام بخصوص منطقه خاورمیانه است.

گوستاولوبون متفکر فرانسوی می گوید:« اگر ما بخواهیم صفات یهود را در چند کلمه خلاصه کنیم، باید بگوییم: یهود مانند انسان هایی هستند که تازه از جنگل داخل شهر شده اند وهمیشه از صفات انسانی بی بهره بودند، چون پست ترین مردمی هستند که روی زمین زندگی می کنند.»

با توجه به این عبارات مشخص میشود یهود بدترین دشمنی است که مسلمانان و انسان های روی زمین به خود دیده اند.

بارها در طول تاریخ چه قبل از اسلام چه صدر اسلام یا بعد آن همواره شاهد جنایات و انحرافات این قوم بوده و هستیم.

آنها که خود را قوم برتر می دانند آمده اند تا به هر وسیله ای که شده ادیان دیگر را نابود وبه بردگی بکشند و در تمام دنیا حکومت منحوس خود را بر پا کنند ودر این راه از هیچ عمل غیر انسانی و اخلاقی کوتاهی نمی کنند.

این مطالب نه از روی تعصب بلکه همگی قابل اثبات می باشند.

سحر و جادو هیچگاه از میان جوامع بشری از بین نرفته است اما پس از دوره زندگی بدوی به ویژه در اروپا که فیلسوفان بزرگی در یونان پدید آمدند، کوشیدند رازهای جادو را با پرتو اندیشه و تفکر باز کنند و از آنجا بود که فلسفه غرب زاده شد. در حدود هزار سال بعد از پیدایش فلسفه در قرن چهارم میلادی با رسمیت یافتن مسحیت در اروپا سحر و جادو خیلی کمرنگ شد و نگرش ها و باورهای دینی جای آن را گرفت. اما از سده یازدهم و دوازدهم موجی از گرایش به سحروجادو به خصوص در بین زنان گسترده شد. تا جایی که از سال 1298 سازمان تفتیش عقاید با سوزاندن زنان ساحره مبارزه خود را آغاز کرد.

ایدئولوژی شیطان پرستی دو روند حرکت تکاملی و تحرک انکشافی را پشت سر گذاشته و امروز در اوج آشکاری و بی پروایی به دنیا عرضه می شود. حرکت تکاملی شیطان گرایی تا اواسط قرون وسطا و سپس تحرک انکشافی آن را از نیمه دوم قرون وسطا تا شیطان گرایی مدرن نشان می دهد.

گروهی از بنی اسرائیل همواره دنبال دانش و معرفت بوده اند. اما این حقیقت را از راه درست نمی جستند. زمانی سحر و جادو را علم می دانستند و با اهداف و نیّات شوم از آن استفاده می کردند و بعد در قرون اولیه مسحیت با رویکرد به گنوسیزم برای ربوبیّت شیطان و اصالت شرارت نظریه پردازی کردند. به قول تقی زاده اینها افرادی بودند که به طور کلی نسبت به دین یهود بی قید بودند. و به راحتی تغییر دین می دادند و در دین جدیدشان هم بدعت گذاری و تغییر ایجاد می کردند. در تفکر گنوسی این جهان از آمیزش نور و ظلمت ایجاد شده است. این اندیشه در تعالیم مانی به اوج و تکامل رسید و مانی در قرن سوم میلادی از بابل یعنی مهد یهودیان در آن زمان برخواست.

علم قبالا(عرفان یهود)،مانند بسیاری از دیگر شاخه‌های نظری این دین،چون فلسفه‌ و تاریخ یهود،هرگز به شکل سیستماتیک و آکادمیک در ایران(معاصر)راه نیافت.اکثر علمای یهود ایران،عالمانی سنتی و مشغول به‌ احکام و امور اجرایی جوامع خود بودند و کمتر به مباحث نظری میپرداختند و یا حد اقل به‌ نشر و بسط این حوزه-از جمله قبالا-همتی‌ نگماشتند.لذا در ایران و در سده‌های اخیر نامی‌ از دانش و دانشمندان قبالایی به چشم نیمخورد، هرچند که در میان عوام،قبالیست بودن بیشتر لقبی است حاکی از علم و حکمت بالای دینی‌ و به اصطلاح،هرکه دانش و اطلاعات دینی‌اش‌ بیشتر است،حتما راهی به قبالا هم دارد و به‌ عبارتی دیگر،قبالا نقطه‌ی اوج علوم یهودی در نزدیک یک حاخام تلقی می‌شود.با این حال معدود حاخام‌هایی در ایران به دانش قبالا معروف‌ هستند،کسانی چون«ملا درویش شیرازی»، «حاخام اورشرگای یزدی»(و چند نسل بعدی‌ او)و«ملا موشه هلوی کاشانی».که متعلق به‌ دویست تا سیصد سال پیش بوده‌اند.