نقش زنان یهودی در ایجاد دولت اسرائیل

وقتی به اسفار، که به نام «عهد عتیق» مشهور است، دوباره رجوع می کنیم، می بینیم که زنان نقش و تلاش زیادی در جهت ایجاد دولت اسرائیل داشته اند. در حقیقت، عهد عتیق زمینه های وسیعی را به این نقش اختصاص داده است که در صدر آن سفر «استر» و سپس «یهودیت» قرار دارند.

تفسیرهای تلمودی این اسفار را تقویت کرده و آن را به عنوان معیار سنجش و الهام بخش نقش زن یهودی قرارداده و به صورت الگویی درآورده است که در طول قرن ها از آن پی روی می شود.

بر اساس نص تورات، زنان یهود باید به هر قیمت و با ایثار جانی و اخلاقی، نقش خود را ایفا نمایند؛ زیرا آنان دست کم می توانند افکار مسؤولان سایر امّت ها را به بازی بگیرند. البته منظور اکتفا کردن صرف به غارت اموال و اتلاف وقت در جهت خلاف منافع آن قوم غیریهود نیست، بلکه مهم تر از آن، کنترل افکار مسؤولان و مدیران جوامع و هدایت آن ها در جهت خدمت به تفکر یهودی است.

برای نمونه، استر به طور مقطعی تلاش می کند و از آبروی خود نیز صرف نظر می نماید تا هم نژادان خود را یاری دهد. وقتی پادشاه فارس اخشورش، به ضرورت قتل یهودیان کشور اعتقاد پیدا کرده بود (چون آنان قومی سرسخت و کینه توزند و هر کجا باشند، به آیین خود پایبندند و همسایگان خود را استثمار می کنند) مردخای یهودی با مداخله و سوء استفاده از اختلاف پادشاه با همسرش، استر را به عنوان همسر جایگزین به او معرفی کرد که استر نیز به نوبه خود، قوم خود را، که پادشاه فارس تصمیم به مجازات بسیاری از آنان گرفته بود، نجات داد.

یهود روز ازدواج استر و رهایی خود از مجازات را عید رسمی به حساب آورده و این روز، روز «مردخای» نام گرفته است. در این روز، یهودیان سفر استر را برای جاودانه ساختن یاد او می خوانند. این عید روز 14 و 15 مارس است.

به علاوه، ازدواج استر با اخشورش تنها نقشه ای برای آینده بود؛ زیرا استر از فرزند خود، شاه فارس، خواست یهود را از پراکندگی نجات دهد و در بازگشت آن ها به فلسطین کمک کند. وی نیز هر زمان که یهودیان در معرض خطر قرار می گرفتند، سپاه خود را برای دفاع از آنان گسیل می داشت. به همین دلیل، برخی از یهودیان به تقدیس استر پرداخته و گفته اند: «استر از زنده و مرده یهود حمایت کرد.»

برای مثال، زمانی که یهودیت احساس کرد نبوکد نصّر به فرمانده لشکرش، هولوفرانسیس دستور قتل عام یهود را داده است، خود را با زیور آلات می آراید و این فرمانده را آن قدر وسوسه می کند تا او را به خدمت خود در می آورد و سپس در میان گروهی از بیگانگان، که در دام زنان یهودی افتاده بودند، در شب بزمی او را مست می نماید و هنگامی که مست و گیج می شود، او را به قتل می رساند.

به علاوه نقش زن یهودی، هنوز با گذشت قرن ها محسوس و روشن است و خدمت آنان به آینده یهود، نه فقط مردان، بلکه زنان غیر یهود را نیز در بر می گیرد؛ برای مثال، در سفر خروج، آنان هر کدام به زنان مصری همراه خود چنین وانمود می کردند که مایلند زیور آلات و لباس او را برای شرکت در جشن به امانت بگیرند و سپس به همراه آن زیور آلات، به خارج از مصر فرار می کردند و بدین صورت، زنان مصری را فریب می دادند.

دینه، دختر لیئا، همسر یعقوب نیز فرزند امیر اریحا را مفتون خود کرد تا از او خواستگاری نماید و در مقابل، خانواده یعقوب، ازدواج را مشروط به این امر کردند که همه مردم شهر ختنه شوند و هنگامی که این شرط اجرا شد، برآن شهر حمله برده، اهالی آن را به قتل رساندند.

خاخام ها و نویسندگان زن یهود، از اهمیت نقش زن مبنی بر این که آنان، مادر بچه هایشان و نزدیک ترین فرد ممکن به مردان آینده هستند، آگاهند. آنان افکار نظریه پردازان یهود را به بچه ها می خورانند و بر اساس همین افکار، آنان را تربیت کرده و اگر منکر این اندیشه ها شوند، شیر خود را بر آنان حرام می کنند. از این رو، به گفته آنان، طبق سخن خداوند، که قوم خود را مخاطب قرار داده و آنان را از ازدواج با کنعانیان منع نموده است، مردان یهود را از ازدواج با زنان غیر یهود منع می کنند:

«با آنان عهد مبند و بر آنان ترّحم منما. با آنان مصاهرت مکن. دختر خود را به پسرشان مده و دختر ایشان را برای پسر خود مگیر»! (تثنیه 28:1)

«اسحاق، یعقوب را خوانده، او را برکت داده و او را امر فرموده، گفت: زنی را از دختران کنعان مگیر.» (تکوین 28:1)

اما تلمودیان قطعا به عدم امکان ازدواج مرد یهودی با زن غیر یهود، فتوا داده اند. هرچه دختران یهود ثروتمندتر باشند، در نظر جوانان یهود زیباتر به نظر می آیند و مهم نیست که این ثروت را از کجا به دست آورده اند؛ چون این امر پیش از ازدواج صورت گرفته است. آنان در مورد منع ازدواج زن یهودی با غیریهودی تساهل کرده، اجازه ازدواج دادند، مشروط به این که زن در خدمت یهودیت باشد؛ یعنی با جاسوسی، خرج کردن دارایی خود به نفع یهود، القای تفکر ضرورت یاری یهود به همسران خود که در غیر قوم یهود دارای مسؤولیتی هستند. گمان می کنم که نیازی به ذکر مثال در این زمینه نیست؛ چون این امر برای هر علاقه مندی روشن است.

منبع:(پایگاه اطلاع رسانی حوزه hawzah)