بررسی کتاب مقدس

(به ادامه مطلب بروید)

منظور از «کتاب مقدس» عهد عتیق (تورات) و عهد جدید (انجیل) است. تعداد نویسندگان کتاب مقدّس به چهل تن می رسد و تدوین آن 1600 سال طول کشیده است. کتاب مقدّس دارای 66 سفر است که در عهدین تقسیم شده است.

عهد عتیق

عهد عتیق، در بین یهودیان به تورات معروف است. تورات واژه ای عبری به معنای قانون است. همچنین گفته می شود واژه «تورات» برگرفته از «ثورات» یا دوره های تاریخی ملازم با زندگی بنی اسرائیل در گذشته است.

تورات دارای 39 سفر است که به سه بخش تقسیم می شود:

1. قانون: این بخش، اسفار پنج گانه موسی علیه السلام را در بر می گیرد که عبارتند از: سفر پیدایش، خروج، لاویان، اعداد، و تثنیه. این بخش در سال 1500 ق.م. نوشته شده است.

2. انبیاء: شامل سفر یوشع بن نون، داوران، کتاب اول سموئیل، کتاب دوم سموئیل، کتاب اول پادشاهان، کتاب دوم پادشاهان و انبیاء (اشعیاء، ارمیاء، حزقیال و پیامبران دوازده گانه) می باشد.

3. مکتوبات: عبارتند از: مزامیر، امثال، ایوب، غزل سلیمان، جامعه راعوث، مراثی، استر، و باقی اسفار.

شایان ذکر است که «ملاکی» جزو آخرین نویسندگان عهد عتیق است و آخرین سفر عهد عتیق را به خود اختصاص داده که «سفر ملاکی» نامیده می شود. این امر مربوط به حدود سال 400 ق.م. می باشد، ولی برای اولین بار در سال 1494 م در میلان به چاپ رسیده است.

ترجمه های کتاب مقدس

اساسا زبان اصلی تورات، عبری و زبان اصلی عهد جدید، یونانی بوده است. کتاب مقدّس به تعداد زیادی از زبان های جدید و قدیم دنیا ترجمه شده است که ما با ذکر مهم ترین آن ها، به شرح تعدادی از این ترجمه ها می پردازیم: ترجمه سبعینیه (ترجمه هفتادی)، سریانی، مصری، حبشی، قبطی، لاتینی، عربی قدیم و عربی جدید.

1. ترجمه سبعینیه: عهد عتیق در سال 280 ق.م. از عبری به یونانی ترجمه شد و از آن نظر که تعداد مترجمان آن هفتاد نفر بودند، ترجمه هفتادی نامیده شد.

2. ترجمه سریانی: پس از گسترش معابد سریانی، عهد عتیق از عبری به سریانی و عهد جدید از یونانی به این زبان ترجمه شد.

3. ترجمه حبشی: ترجمه کتاب مقدس از یونانی به حبشی توسط 9 تن از قدّیسانی که از سوریه آمده بودند، صورت گرفت.

4. ترجمه عربی قدیم: این ترجمه پس از فتح اسپانیا توسط اعراب، حدود سال 746 م صورت پذیرفت.

5. ترجمه عربی جدید: پس از فراخوان علمای کلیسای شرق برای ضبط و بازنگری در ترجمه کتاب مقدّس، کشیش عالی اسمیت در سال 1820 م این کار را آغاز و پس از مرگش، کرنیلوس وان دیک امریکایی اقدام به تکمیل ترجمه او کرد. این ترجمه در 23 اوت 1864 م به پایان رسید و با همکاری شیخ ناصیف الیازجی و شیخ یوسف الاسیرالازهری در تصحیح و تطبیق ترجمه با اصل، برای اولین بار در سال 1887 م به چاپ رسید.

منبع:(پایگاه اطلاع رسانی حوزه hawzah)